Syberia i Polska – miejsca wspólne w literaturze i historii
„Syberia i Polska – miejsca wspólne w literaturze i historii” jest publikacją stanowiącą interdyscyplinarne spojrzenie na złożone relacje między Polską a Syberią, ukazując ich wielowymiarowy charakter zarówno w kontekście historycznym, jak i kulturowym.
Publikacja została przygotowana przez zespół składający się z historyków, literaturoznawczynie, kulturoznawczynie, muzykologów i etnografów, co pozwala na kompleksowe podejście do problematyki syberyjskiej. Autorzy pochodzący z różnych dziedzin nauki przyczynili się do stworzenia bogatej i różnorodnej narracji, która uwzględnia zarówno doświadczenia z XIX, jak i XX wieku. Dzięki temu książka jest nie tylko źródłem wiedzy, ale także platformą do refleksji nad przeszłością i jej wpływem na współczesność.
Wieloaspektowa analiza ukazuje także, w jakim miejscu badań syberyjskich aktualnie znajdują się badacze i badaczki nie mający dostępu ani do archiwów w Rosji, ani możliwości wyjazdu na Syberię. W książce szczególną uwagę zwrócono na dwa kluczowe aspekty – „doświadczenie” i „pamięć”. Autorzy i autorki starają się uchwycić zarówno trudne i bolesne momenty w historii relacji polsko-syberyjskich, jak i te budujące i twórcze. W każdym rozdziale podkreślono znaczenie pamięci zbiorowej oraz indywidualnych przeżyć, co czyni z tej monografii nie tylko naukową analizę, ale także formę upamiętnienia i hołdu dla przeszłości.
Monografia składa się z opracowań autorstwa prawie trzydziestu badaczy i badaczek, co gwarantuje szeroką gamę perspektyw i tematów. Czytelnicy mogą swobodnie wybierać rozdziały zgodnie z własnymi zainteresowaniami, kierując się kryteriami historycznymi, geograficznymi lub problemowymi. Ta elastyczność sprawia, że książka jest dostępna i atrakcyjna dla szerokiego grona odbiorców, od naukowców po pasjonatów historii i kultury.
Książka jest wynikiem współpracy między Centrum Mieroszewskiego, Muzeum Pamięci Sybiru oraz Uniwersytetem Warszawskim.
